สะพรั่งบานในสถานการณ์ไม่ปกติ : ดอกไม้ ดอกไม้จะบาน
พัทธดนย์ จินนุกูล
จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อคุณตื่นมาแล้วพบว่า... ตอนนี้ทุกคนไม่สามารถออกไปจากบ้านพักของตนได้ ยามเช้าที่เคยวุ่นวาย กลายเป็นเช้าที่เงียบสงัด ถนนที่เคยคราคร่ำไปด้วยรถราที่ต่างเร่งสัญจรไปยังเป้าหมาย กลับเป็นเส้นทางไม่ดูไร้ซึ่งชีวิตชีวา เด็กน้อยต้องเรียนออนไลน์ ส่วนผู้ใหญ่เองก็ต้องทำงานจากที่บ้าน ทุกลมหายใจถูกกักขังไว้ในห้องสี่เหลี่ยม ชีวิตวิถีใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น เมื่อการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 เดินทางมาถึงแผ่นดินของเรา
“สะพรั่งบานในสถานการณ์ไม่ปกติ” ของ รังสิมันต์ จุลหริก เป็นวรรณกรรม ประเภทกวีนิพนธ์ ที่ผู้เขียนบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของตนเเละผู้คนรอบข้างในช่วงวิกฤตการณ์การเเพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ภายในเล่มผู้เขียนได้รวบรวมผลงานกวีนิพนธ์ หรือกลอนเปล่าหลายสิบบทไว้ เเบ่งเล่าเป็น 3 ภาค วางลำดับเรื่องจากจุดเล็กๆ ไปยังจุดที่ใหญ่ขึ้น เสมือนบอกเล่าถึงเกสรดอกไม้ เเล้วค่อยๆบรรยายถึงกลีบดอกที่จะเบ่งบาน
“ถัดจากเมื่อวานดอกไม้ก็บานสะพรั่งละลานตา มอบดอกไม้ช่อนี้เป็นกำลังใจให้ผู้คนร่วมสมัยให้มีความหวัง และสะพรั่งบานในหัวใจท่ามกลางสถานการณ์ที่ไม่ปกตินี้ต่อไป” (ลงมือรูปดอกไม้ : หน้า 7)
ภาค 1 ผลิบานในตัวตน
จุดเริ่มต้นเล็กๆของเรื่องราวทั้งหมด เมื่อสถานการณ์การเเพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 มีความรุนเเรงมากขึ้นผู้เขียนจึงตัดสินใจเดินทางกลับบ้านเกิด เเละเริ่มบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตนเองในช่วงเวลาระหว่างนั้น กวีนิพนธ์ 15 บท เสมือนหนึ่งเกสรดอกไม้เล็กๆที่อ่อนไหวแต่แข็งแกร่ง สะท้อนภาพความอบอุ่นของบ้าน ในช่วงการกักตัวให้เห็น ซึ่งเเน่นอนว่าบ้านในที่นี้มิได้หมายถึงสถานที่ หากเเต่หมายถึง ความเป็นครอบครัว
“ลูกแม่ อ้วนจัง หลังหลังมานี้
ดูแก้มซีอวบอิ่ม ยิ่งยิ้มยิ่งเด่น
วิ่งบ้างอะไรบ้างอย่าว่างเว้น
กินเน้นพวกผักปลานะลูกนะ...” (ลูกแม่อ้วนจัง : หน้า 42)
นอกจากนี้ผู้เขียนยังมีการใช้โวหารภาพพจน์ที่น่าสนใจ คือ เปรียบเทียบเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 กับเกมอาร์โอวี ซึ่งเป็นเกมที่กำลังเป็นที่นิยม การใช้ภาษาเเละโวหารที่แปลกใหม่ ยิ่งทำให้ผู้อ่านเข้าถึงความรู้สึกที่ผู้เขียนต้องการสื่อ เเละทำให้เกิดความสร้างสรรค์น่าสนใจ
“ใครใครต่างรู้จักจากเกมมิ่ง
พอให้อิงอ้างได้คล้ายข้องเกี่ยว
อารมณ์แพ้ หากว่าหน้าซีดเซียว
ขุ่นแค้นเทียวเล่นอีกครั้ง หวังอีกตา
แต่ชีวิตเล่นใหม่ไม่ได้แล้ว
ต้องคลาดแคล้วจากโรคภัยร้ายดังว่า
เกมชีวิตที่ไม่มีกติกา
ไวรัสคร่าใครใครแล้วหลายคน” (ไวรัสเกมมิ่ง : หน้า 48)
ภาค 2 ผู้คนร่วมสมัย
เมื่อมองภาพให้กว้างขึ้นจะเห็นกลีบดอกที่รายล้อมรอบเกสร ในภาคนี้ผู้เขียนได้ฉายให้เห็นเรื่องราวของบุคคลผู้ที่ได้ร่วมฟันฝ่าวิกฤตนี้ไปด้วยกัน สะท้อนถึงบุคคลผู้ไม่เคยยอมแพ้ ดั่งดอกไม้ที่ไม่หวั่นแรงลม
“จากนางฟ้ากุ๊กโรงแรม ยิ้มแย้มได้
เสกครัวไฟจากครัวบ้าน ฝันคร่าวคร่าว
เป็นร้านรวงเปิดตัวลองชั่วคราว
แล้วส่งข่าวชวนใครในออนไลน์” (ออเดอร์ออนไลน์ : หน้า 78)
“ใครต่างรู้จักเขา เก๋า ดงกล้วย
โลกยังคงสดสวยไม่ป่วยไข้
ยังเกื้อกูล ยังยิ้มอยู่ ยังสู้ภัย
ความเยาว์วัยของเก๋าเขาเอ็นดู” (เด็กชายในดงกล้วย : หน้า 83)
ผู้เขียนได้หยิบยกเอาเรื่องที่ผ่านสายตา มาประพันธ์เป็นบทกวี ทั้งเรื่องที่ผู้เขียนได้พบเจอเอง เช่น เรื่องของเพื่อนบ้าน ที่เคยเป็นกุ๊กโรงแรม และได้กลับมาเปิดร้านอาหารขายผ่านออนไลน์ที่บ้าน รวมถึงเรื่องที่ผู้เขียนได้พบเจอผ่านโลกออนไลน์ อาทิ เรื่องของเก๋า ดงกล้วย เด็กชายที่ต้องเรียนออนไลน์แต่บ้านไม่มีอินเทอร์เน็ต มีแต่ดงกล้วย ด้วยความน่ารักของเด็กน้อย คลิปนี้จึงกลายเป็นไวรัลในโลกออนไลน์ และผู้เขียนก็เป็นหนึ่งในคนที่ได้แรงบันดาลใจจากคลิปนี้
ภาค 3 สะพรั่งบานในสถานการณ์ไม่ปกติ
ในภาคนี้ผู้เขียนได้แสดงให้เห็นภาพของดอกไม้ช่อใหญ่ ที่บานสะพรั่งท่ามกลางความแปรปรวน และความไม่แน่นอนของโลกใบนี้ เป็นการขมวดปม และจบเรื่องราวทั้งหมดอย่างสวยงาม โดยมีสิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนได้ส่งมอบไว้ให้แก่ผู้อ่าน มันคือสิ่งเล็กๆที่มนุษย์อย่างเราๆหยิบยกให้กันได้ สิ่งเล็กๆที่มีค่ามหาศาล สิ่งเล็กๆที่เราเรียกกันว่า “กำลังใจ”
“ยามเด็ก... เธอกล้ากินยาไหม
อดทนกินขมเพียงใดผายผ่านผัน
ความป่วยไข้นี้เป็นเช่นนั้น
เดี๋ยวมันจะผ่านไปอีกไม่นาน
เพียงเธอกินให้ได้ นอนให้หลับ...
ยิ้มรับคืนและวันที่ผันผ่าน
หัวใจเธอสิสำคัญ อย่าหวั่นสะท้าน
หากต้องการกำลังใจ พร้อมให้เธอ” (เพียงยิ้มให้ได้ในหน้ากาก : หน้า 146)
สะพรั่งบานในสถานการณ์ไม่ปกติเป็น 1 ใน 7 เล่ม รางวัล Shortlist S.E.A. Write ปี พ.ศ. 2565 โดยภาพรวมผู้เขียนมีแนวคิดที่จะบันทึกเรื่องราวเสี้ยวหนึ่งในชีวิต และส่งต่อกำลังให้กับผู้คนที่ได้ร่วมเผชิญกับวิกฤตการณ์การเเพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในกวีนิพนธ์แต่บทมีการใช้คำที่ไม่ยุ่งยากซับซ้อน เป็นคำที่ธรรมดาๆ ทำให้บทกวีดูมีความเป็นธรรมชาติ มีความจริงใจ ผู้อ่านก็สามารถเข้าใจแนวคิดของผู้เขียนได้ง่ายยิ่งขึ้น มีการใช้โวหารภาพพจน์เปรียบเทียบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับสิ่งใกล้ตัว ทำให้ผู้อ่านเกิดจินตภาพ มีอารมณ์คล้อยตาม ความยาวของแต่ละบทมีความพอดีไม่ยาวจนเวิ่นเว้อ ไม่สั้นจนจับใจความไม่ได้ เนื้อหาสอดคล้องไล่เรียงกันไปจากภาพเล็กสู่ภาพที่ใหญ่ขึ้นดังที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น นอกจากนี้กวีนิพนธ์แต่ละบทยังบอกเล่าข่าวสาร เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในยุค หนังสือเล่มนี้จึงอาจสามารถเป็นบันทึกที่มีคุณค่าทางด้านประวัติศาสตร์แก่ชนรุ่นหลังต่อไปได้...
“เมื่อมีแรงใจดอกไม้ก็จะผลิบาน... แม้ในสถานการณ์ไม่ปกติ”
อ้างอิง :
รังสิมันต์ จุลหริก. (2564). สะพรั่งบานในสถานการณ์ไม่ปกติ. กรุงเทพฯ. กวีน้อยเมืองนคร.
